رحمانی گرفتار در بازی پشت‌پرده‌ها؛ صندلی استانداری در اشغال قدرت‌های غیررسمی؟

در حالیکه آذربایجان‌غربی در آستانه برگزاری همایش مهم سرمایه‌گذاری است، موجی از حواشی، شایعات و بی‌ثباتی های مدیریتی، عملکرد استاندار را به شدت زیر سؤال برده است؛ گویی تصمیم‌گیران اصلی نه در استانداری، بلکه در بیرون از آن نشسته اند!

به گزارش پایگاه خبری قارتال نیوز، رضا رحمانی استاندار آذربایجان‌غربی، حالا خوب فهمیده که اداره آذربایجان غربی با نمایندگی و وزارت تفاوت بسیار زیادی دارد.

حضور و نفوذ دو نفر از نمایندگان ادوار مجلس از همان ابتدای مسئولیت رحمانی، شائبه‌هایی جدی در افکار عمومی ایجاد کرده است! گفته می شود این اشخاص منفعت طلب در بسیاری از تصمیمات کلیدی استان نقش ایفا می‌کنند! از دخالت در انتخاب شهردار گرفته تا عزل و نصب‌ها و ابقاها مدیران استانی و بسیاری از حاشیه ها رد پای آنها دیده می‌شود!

همزمان با این دخالت‌ها، بعد از گذشت شش ماه استاندار نتوانسته عملکرد خوبی در انتصابات و جابه‌جایی مدیران داشته باشد.

خبرهای مربوط به برکناری یاسر رهبردین پرحاشیه و انتصاب ارسلان شکری پرحاشیه تر و ناکارآمدتر در معاونت عمرانی استانداری و ابقای برخی مدیران کل بازنشسته و البته پرحاشیه ستادی استانداری و خبرهایی مبنی رفت و آمدهای یک فرد هزار چهره و مطرود در حوزه استاندار و ارتباط گیری با مدیر غیر بومی این حوزه هنوز پایان نیافته بود که خبر کناره‌گیری بهروز مهدوی، معاون سیاسی استانداری آذربایجان غربی امروز فضای مجازی را پر کرد.

اگر این استعفای مهدوی به دلیل بی‌توجهی به جایگاه قانونی‌اش و دخالت افراد بیرونی در اموراتش باشد، حالا دیگر زنگ خطر جدی برای رحمانی به صدا در آمده است.

رحمانی که در سخنرانی‌های خود در بدو ورود به استان از کار نکردن با مدیران بی عرضه حرف می‌زد، در عمل نشان داده خوب بلد است با همان‌ها مدارا کند و ادامه دهد.

عدم تغییر مدیران دولت قبلی، همکاری با چهره‌های سیاسی غیردولتی و فقدان قاطعیت در انتصابات، استان را در وضعیت بلاتکلیف نگه داشته است.

اگر رحمانی نتواند استقلال مدیریتی خود را بازیابد، نه تنها همایش سرمایه‌گذاری پیش‌رو، بلکه آینده اجرایی استان نیز در سایه‌ای از بی‌اعتمادی قرار خواهد گرفت.

آذربایجان‌غربی امروز نیاز به رحمانی دارد که در قامت استاندار ظاهر شود؛ نه کسی که دیگران به‌جایش تصمیم بگیرند.

رحمانی باید فکر نو و چاره ای جدید بیاندیشد البته تا بیش از این دیر نشده است!

یادداشت از کاظم کاظمی