از فاجعه زیست‌محیطی تا ارتقای مقام ناکارآمدان در آذربایجان‌غربی

به گزارش پایگاه خبری قارتال نیوز، در جغرافیای معیوب مدیریت در ایران، ناکارآمدی نه تنها مانعی برای پیشرفت نیست، بلکه در اغلب موارد به سکوی پرتاب مدیران بی‌عمل تبدیل شده است.

نمونه بارز آن محمدصادق معتمدیان، استاندار سابق آذربایجان‌غربی است که نه‌تنها در حل بحران دریاچه ارومیه هیچ اقدامی نکرد، بلکه حتی در تأمین زیر ساخت های آب شرب شهر ارومیه و سایر شهرستان‌های استان نیز کاملاً ناتوان بود. اما او به جای پاسخ‌گویی، در دولت چهاردهم به عنوان استاندار تهران منصوب شده تا پاداش سوءمدیریتش را دریافت کند!

این انتصاب در حالی صورت گرفت که در دوران مدیریت معتمدیان، در عمل پروژه‌های آبرسانی یکی پس از دیگری نیمه‌کاره رها شد و بحران کم‌آبی به مرز انفجار رسید. آیا این انتصابات جز تأییدی بر بی‌تفاوتی ساختار قدرت نسبت به فجایع زیست‌محیطی در غرب کشور است؟

از سوی دیگر، در حالی که در دولت چهاردهم استان‌هایی همچون آذربایجان‌شرقی و اردبیل، صاحب استاندار بومی شدند، برای آذربایجان‌غربی، یکی از حساس‌ترین و استراتژیک‌ترین استان‌های کشور، مدیری غیربومی از استان همجوار منصوب شده است؛ رضا رحمانی، چهره‌ای با کارنامه‌ای مبهم در وزارت صمت دولت روحانی که تنها ۱۹ ماه در این وزارت دوام آورد و در سه دوره حضور در مجلس نیز خروجی مشخصی برای مردم تبریز نداشت.

نکته عجیب‌تر این‌که خودِ رحمانی امروز از ناکارآمدی مدیران ۱۰ سال گذشته در موضوع دریاچه ارومیه انتقاد می‌کند، در حالی که معاون عمرانی‌اش، یاسر رهبردین، همان فردی است که در دوره معتمدیان همین سمت را داشت و پیش‌تر نیز مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان بوده است! آیا این تناقض آشکار نیست؟

آقای رحمانی، اگر قصد اصلاح امور را دارید، چگونه کسانی را که سال‌ها شریک این ناکارآمدی بوده‌اند، در سمت‌های کلیدی ابقا می‌کنید؟ چرا افرادی نظیر آیدین رحمانی، معاون عمرانی استاندار جنجالی، محمدمهدی شهریاری، که از چهره‌های اصلی دوران سکوت در برابر فاجعه دریاچه بود، اکنون از سوی شما به شهرداری ارومیه تحمیل می‌شود؟

بدانید فاجعه دریاچه ارومیه نه تصادفی بود و نه طبیعی؛ این بحران، نتیجه زنجیره‌ای از سوءمدیریت، حذف شایستگان و ارتقای ناکارآمدان بود. امروز هم همان بانیان، در کنار شما نشسته‌اند و باز هم در رأس تصمیم‌گیری‌ها هستند، پس این قدر با قاطعیت نگویید دریاچه ارومیه قطعا احیا خواهد شد.

اما به‌خاطر داشته باشید، صدای دریاچه خاموش نمی‌ماند. آه مردم مظلوم این سرزمین و فریادِ آخرین قطره‌های نمک‌زده‌ی دریاچه، روزی دامن همه مسببان این فاجعه را خواهد گرفت.