فرهنگ انسان‌ها متاثر از اقلیمی است که در آن پرورش می‌یابند (قسمت اول)

به گزارش پایگاه خبری قارتال نیوز، در راستای مسئولیت اجتماعی خویش گفتگویی با آقای حبیب فرهنگ فعال حوزه محیط زست و رئیس انجمن شکارچیان دوستدار طبیعت انجام داده که در بخش اول با ایشان از زبان خودشان آشنا می شویم:

حبیب فرهنگ هستم متولد ۱۳۵۱ ، من همواره به نقش محیط زیست، آگاهی داشتم و این امر برای من جایگاه مهمی داشت و جزو دغدغه های حیاتی برای من بود .به همین دلیل هم کوشیدم تا دین خود را به طبیعت و سرزمین خود ادا کنم .

حدود ۴ سال با انجمن‌ها و سازمان‌های مردم نهاد که در عرصه محیط زیست فعالیت داشتند همکاری داشتم .

اما به دلیل اینکه علاقه و دغدغه نسبت به محیط زیست همواره فکر مرا به خود مشغول می‌کرد و دنبال راهی بودم تا با ایده‌های تازه بتوانم تاثیر بیشتری در حفظ و حراست از محیط زیست داشته باشم بنابراین به فکر افتادم تا به طور مستقل با همکاری و همراهی برخی دوستان انجمنی تاسیس کنم .

▪️تاسیس انجمن شکارچیان دوستدار طبیعت

اولین انجمنی که با تاسیس آن ، فعالیت مستقل خودمان را آغاز کردیم “شکارچیان دوستدار طبیعت” نام داشت، این انجمن در سال ۱۳۸۶ تاسیس شد.

▫️سوال : چرا به حوزه شکار علاقمند بودید و چطور به این مسئله پرداختید و کارها چگونه پیش رفت ؟

من به تاثیرات همه جانداران بر محیط زیست و پیوستگی زیبا و باور نکردنی این زنجیره عظیم ، باور داشتم و می دانستم شکار و از بین بردن یک حیوان ، فقط پایان دادن به حیات یک جانور نیست بلکه آغاز یک سلسه تغییرات منفی و آسیب زا در طبیعت است.

مثلا برخی پرندگان، بعضی از آفت‌ها مثل «سن گندم» را از بین می برند ، آنهم به این شکل است که بلدرچین و کبک که بومی منطقه ما هستند «سن مادر» که مستعد و دارای پتانسیل تخم ریزی هست را شکار می کنند، قبل از اینکه به مزارع برسد و مزارع را از بین ببرد.

حالا تصور کنید این پرنده کوچک شکار شود، شکاری که جهت سیر کردن شکم و از سر اضطرار نیست، خوب در یک اقلیمی که اقتصاد آن وابسته به کشاورزی هست چه اتفاقی می افتد. این را به تمام مداخلات آسیب زای بشر در اکوسیستم تعمیم بدهید.

پس من بعد از گرفتن مجوز برای انجمن، نخستین کاری که کردم ترتیب دادن یک نشست با شکارچیان منطقه بود.

در این نشست من تمام تبعات شکار و آسیب.های آن به طبیعت سرزمین‌مان را تا جایی که می‌شد توضیح دادم.

▪️شکارچیان با طبیعت، عهد مودت بستند و تفنگ را شکستند

این جلسات و گفتگوها ادامه پیدا کرد تا اینکه طی مراسماتی حدودا ۳۸ نفر شکارچی با طبیعت عهد مودت بستند و تفنگ هایشان راشکستند و دست از شکار کردن برداشتند.

البته نمی شود گفت که توانستیم موفقیت بزرگی به دست بیاوریم، خوب پیداست که همه را نمی‌توان با حرف و حدیث با خود همراه کرد و ازعلایقشان هر چند نادرست بازداشت .

جان گرفتن به عنوان تفریح هر چقدر هم که عمل مذمومی باشد باز هم یک عده هستند که دلخوشی و میل خود را به قیمت ستاندن جان جانداران ، اعمال می کنند . به قول استاد شهریار « قاتل مرغ و خروسیم یکیمان کمتر/ اینهمه جان گرامی بستانیم که چه…. »

ادامه دارد…