موسیقی شمن یا آلقیش( در ترکی)

کارکرد شامان، در واقع نشان دادن نیروهای نامرئی مردم قبایل خودی است که پشت رویدادهای طبیعی صرف پنهان شده است؛ مثل تجربیاتی که از طریق شهود و در حالت‌های خلسه و یا مشاهدات رمزآلود کسب می‌شود و این تجربه معنوی در طول مدت زمانی به‌دست می‌آید که شامان در وضعیت جذبه و اشتیاق بسر می‌برد.

شامان‌ها دارای قدرت‌های شفابخشی هستند. آن‌ها همچنین با مردگان و جهان ماوراء در ارتباط بوده و بر آب و هوا و حرکات جانوران شکاری تاثیر می‌گذارند. از نقطه‌نظر روانشناسانه، حالت‌های خلسه شامانی شبیه جذبه‌های یوگایی، اسرار نهانی و باطنی مسیحیت و دراویش صوفیه است.

شمن ها از آواز و ضربه زدن به طبل مخصوص خود، و نیز برخی ابزارهای موسیقی دیگر برای ارواح استفاده میکنند و در اینجا    هدف تنها موسیقی نیست ، بلکه هدایت ارواح به سمت شنوندگان است.

بعد ریتمیک موسیقی شمن ها برگرفته از ریتم های طبیعت است و به بازسازی آنها میپردازند.در شمنیزم  از موسیقی برای شفادادن و به منظور هدایت انرژی ارواح به سمت فرد مریض استفاده میشود. در “تووا” از صدای ساز زهی که از یک درختان رعد و برق خورده ساخته شده اند برای شفا دادن استفاده میشود.

موسیقی شمن یا آلقیش ( در ترکی = دعا) مختص شمن است و از مکان تولد، وجود و شجره آبا و اجدادی و ریشه ذات شمن برگرفته شده است، شمن از ابزارهای مختص خود برای ارتباط با ارواح استفاده میکند. ترانه و کلمات موسیقی توسط شمن سراییده میشوند و مختص اوست. آلقیش، موسیقی ابتدایی مراسم شمنی است  و با استفاده از ضربه زدن به طبل  انجام میشود.

منبع:

کتاب «مقدمه‌ای بر شامانیسم؛ دین ابتدایی ترکان باستان» نوشته مارگارت استوتلی،ترجمه بیژن اسدی‌مقدم