پیروزی «کی‌روش» بر «پیج» در شطرنج ۱۰۶ دقیقه‌ای؛ وزیری به نام «طارمی»

تیم ملی ایران با کسب پیروزی 2 بر صفر برابر تیم ملی ولز در دومین بازی گروهی خود، به صعود امیدوار شد.

به گزارش پایگاه خبری قارتال نیوز،تیم ملی ایران توانست در یک بازی برتر، برابر ولز به پیروزی برسد و در موقعیت مناسبی برای صعود از گروه دوم مسابقات قرار بگیرد. این در حالی بود که هر ۲ تیم نیاز مبرمی به کسب ۳ امتیاز مسابقه داشتند و نتیجه مساوی برای هیچ‌کدام از ۲ تیم نتیجه مناسبی به‌شمار نمی‌رفت. برد در این بازی از این جهت برای ایران مهم بود که می‌دانستند با پیروزی برابر ولز، علاوه بر خارج شدن از بحران شکست سنگین برابر انگلیس، می‌توانند به صعود امیدوار باشند و باتوجه به امتیاز از دست دادن احتمالی آمریکا و ولز برابر انگلیس، با یک تساوی مقابل آمریکا هم می‌توانند در جایگاه دوم این گروه قرار بگیرند. ولز هم با دانش به اینکه امید چندانی برای کسب امتیاز در بازی آخر نخواهد داشت، پای به این مسابقه گذاشت و امیدوار بود با برد برابر ایران و خوش‌بین بودن به این مطلب که آمریکا در بازی آخر خود برابر ایران امتیاز از دست خواهد داد، به مرحله بعدی صعود کند.

«کی‌روش» چگونه مچ «پیج» را خواباند؟

ایران بازی را با آرایش ۱-۴-۱-۴ و ولز با آرایش ۲-۵-۳ آغاز کرد. تنها تغییر ولز نسبت به بازی اول حضور کیفر مور به جای دنیل جیمز بود. مور در بازی اول برابر آمریکا در ابتدای نیمه دوم به میدان آمد و باعث شد که ولز بتواند با افزایش فشار روی دروازه آمریکا، گل تساوی را به‌ثمر برساند. در این‌سو اما کی‌روش به تنظیمات کارخانه بازگشت و به بازی با ۴ مدافع تغییر آرایش داد. همچنین سید‌حسین حسینی، رامین رضاییان، سعید عزت‌اللهی، سردار آزمون و علی قلی‌زاده هم در ترکیب اولیه ایران قرار گرفتند. ۲ تیم در نیمه اول بازی متعادلی را از خود به‌نمایش گذاشتند و هرکدام موقعیت‌هایی برای گلزنی ایجاد کردند. ایران در نیمه اول ۵ بار توانست به سمت دروازه ولز شوت بزند و ولز هم ۴ بار توانست روی دروازه ایران خطر ایجاد کند.

اما آغاز نیمه دوم کی‌روش دست به تغییر در سیستم تیمش زد و از ۱-۴-۱-۴ به ۱-۳-۲-۴ تغییر آرایش داد. این تغییر از این جهت حائز اهمیت بود که با رفتن حاج‌صفی به پست هافبک چپ، زهر حملات اصلی ولز که از سمت راست پایه‌ریزی می‌شد، گرفته شود و همچنین طارمی با حضور در پست ۱۰ و پشت سر آزمون و نزدیک‌بودن بیشتر به دروازه حریف، محور حملات تیم ایران بشود و بیشتر در جریان بازی قرار بگیرد. طارمی که در نیمه اول فقط توانسته بود ۲ بار هم‌تیمی‌هایش را در موقعیت گل قرار بدهد و خودش هم یک‌بار اقدام به شوت‌زنی کند، با این جابه‌جایی در نیمه دوم، توانست علاوه بر افزایش آمار لمس توپ‌هایش، ۶بار هم‌بازی‌های خود را صاحب موقعیت کرده و یک‌بار هم خودش به سمت دروازه حریف شوت بزند. پیج اما نتوانست راهکار مناسبی برای این تغییر تاکتیک تیم ایران پیدا کند و حضور دنیل جیمز و جو آلن در دقایق ۵۸ و ۷۷ هم نتوانست تغییری در روند بازی ایجاد نماید. پس از خارج شدن آزمون از بازی و حضور کریم انصاری‌فرد در بازی نیز، طارمی به نوک پیکان خط حمله رفت و انصاری‌فرد پشت سر مهاجم باهوش تیم ملی قرار گرفت و این دومین تغییر مثبت کی‌روش در جریان بازی بود. تغییری که هم منجر به اخراج دروازه‌بان تیم حریف و هم ۱۰نفره شدن تیم ولز شد و در نهایت ایران توانست در دقایق پایانی بازی با افزایش فشار خود روی دروازه حریف، گل پیروزی‌بخش را هم به ثمر برساند. همچنین تاثیر این تغییر در روی گل دوم هم بسیار مشهود است و طارمی با تصاحب توپ در میانه میدان و حرکت سریع به سمت دروازه ولز، زمینه‌ساز گل دوم تیم ملی ایران نیز بود. با این تغییرات ایران در نیمه دوم توانست بیش از ۳ برابر نیمه اول به سمت دروازه حریف شوت بزند.

الگوی حملات تکرار‌شونده ۲ تیم ایران و ولز

ولز با سیستم ۲-۵-۳ خود در این بازی با وجود مالکیت توپ ۵۹ درصدی، نتوانست حملات دامنه‌داری روی دروازه ایران تدارک ببیند. همچنین آن‌ها ۵۵۵ بار با دقت ۸۰ درصد به یکدیگر پاس دادند و در این آمار هم نسبت به ایران عملکرد بهتری داشتند. ولز برای خلق موقعیت در این بازی از ۲ روش مهم بهره برد و البته نتوانست امید گل بیشتر از ۰٫۸ ایجاد کند. اول بردن توپ به کناره‌ها و ارسال از جناحین که به‌خصوص در ۲۰ دقیقه اول بازی در این زمینه موفق بودند، اما در ادامه نتوانستند از این روش بهره‌ای ببرند. خطرناک‌ترین موقعیت تیم ولز هم در دقیقه ۱۲ روی ارسال کانر رابرتس از سمت راست ایجاد شد که مور نتوانست دروازه ایران را باز کند. آن‌ها سعی می‌کردند با استفاده از ارسال پاس‌های بلند قطری برای رابرتس در سمت راست، او را در وضعیت یک در برابر یک با میلاد محمدی قرار دهند که شاید تغییر آرایش ایران به ۱-۳-۲-۴ و حضور حاج‌صفی در سمت چپ، این حربه را خنثی کرد.

دومین الگوی حمله تکرار‌شونده تیم ولز ارسال توپ‌های بلند و مستقیم برای گرت بیل و کیفر مور بود. در این روش این ۲ بازیکن تنومند سعی می‌کردند یا توپ‌های سوم را در اختیار هافبک‌های مرکزی تیم خود قرار بدهند و یا با ارسال پاس‌ دیوار آن‌ها را در موقعیت شوت‌زنی قرار بدهند. آن‌ها در این بازی ۲ بار با استفاده از سانترهای ارسالی از سمت راست، ۲ بار به وسیله بردن توپ‌های سوم و ۲ بار هم با استفاده از پاس دیوار توانستند به سمت دروازه ایران شوت‌زنی کنند. نکته بسیار منفی در مورد تیم ولز هم این است که آن‌ها با وجود به دست آوردن چندین ضربه کرنر و ایستگاهی، نتوانستند روی دروازه ایران تهدیدی ایجاد کنند.

در طرف دیگر اما ایران با روش‌های متنوع‌تری سعی داشت دروازه تیم ولز را مورد تهدید قرار دهد. بر اساس آمار متریکا، بازیکنان ایران در این بازی با وجود اینکه فقط ۳۵۷ پاس با دقت ۶۸٫۹ درصد بین یکدیگر رد و بدل کردند، فرصت‌های بیشتری نسبت به تیم ولز توانستند خلق کنند. ایران در این بازی ۲۱ بار به سمت دروازه حریف شوت زد و توانست امید گل ۱٫۵۶ را ایجاد کند. شاگردان کی‌روش در این بازی از ۴ روش اصلی برای خلق موقعیت روی دروازه تیم ولز استفاده می‌کردند. آن‌ها در این بازی ۲ بار با استفاده از ضربات شروع مجدد، ۲ بار با استفاده از حملات سریع، ۵ بار به وسیله انتقال‌های مثبت و ۲ بار هم با استفاده از سانتر از جناحین توانستند به سمت دروازه ولز شوت بزنند. همچنین تیم ایران در این بازی ۱۴ بار از پشت محوطه جریمه حریف اقدام به شوت‌زنی کرد و گل پیروزی‌بخش را هم روی یکی از همین ضربات به‌ثمر رسید. نکته قابل‌توجه در مورد تیم کی‌روش این است که آن‌ها ۸ بار با بازپسگیری مجدد و سریع توپ در نیمه حریف (ریگین)، توانستند موقعیت گل‌زنی ایجاد کنند که نشان‌دهنده قدرت زیاد تیم ملی در زمینه کانتر پرسینگ است. در مجموع تیم کی‌روش سعی می‌کرد پس از تصاحب توپ، در کمترین زمان و با کمترین ضرب آن را به یک‌سوم دفاعی تیم ولز برساند که در این زمینه بسیار موفق عمل کرد.