یک تکه از کتاب / ازدواج؛ پیچیده ترین رابطه انسانی!

در روابط انسانی بین دو نفر کمتر پیوندی مانند ازدواج می تواند چنان احساسات عظیم و ابدی در اشخاص تولید کند یا آنچنان سریع بین دو قطب شادی های حد اعلی و سردی های حد اعلی حرکت کند به طوری که دو موجود که یک روز با امید و عشق به هم پیوسته اند روز دیگر از پله های محضر طلاق بالا می روند و دلیل جداییشان ظلم و خشونت بی حد روحی عنوان می شود.

برخی از افراد که قادر به حل و فصل و تحلیل شرایط پس از ازدواج نیستند کوتاه ترین و راحت ترین راه را انتخاب می کنند و کل مقوله ی ازدواج را زیر سوال می برند. آنها ضرب المثل «سری که درد نمی کند دستمال نمی بنند» را شعار خود قرار می دهند و ازدواج نکردن را بهترین راه مقابله با تبعات آن معرفی می کنند. شکی نیست که آنان بخاطر ناتوانی در برخورد با مسئله به پاک کردن صورت مسئله پرداخته اند.

مسئله مهم انتخاب است و تمام مشکلات نیز از همانجا آغاز می شود. به این ترتیب مقوله همسرگزینی یا چگونگی انتخاب همسر هم به عنوان دشوارترین مرحله در فرایند ازدواج و هم مهم ترین آن مشخص خواهد ساخت که راه به کدامین سوی خواهید برد. در واقع هیچ اهمیتی ندارد که آیا ازدواج می کنید یا نه؟ بلکه مورد تعیین کننده این است که با چه کسی ازدواج می کنید؟

این یک سئوال بسیار ساده و پیش پا افتاده اما مهم وتعیین کننده است که چگونه یک انسان عاقل و بالغ و رشد یافته میتواند حیاتی ترین وسرنوشت سازترین تصمیم و انتخاب زندگی اش را به قسمت و تا چه پیش آید و شانس واگذار نماید؟ اندکی تعمق در پاسخ به این سئوال روشن می سازد که تدوین یک چهارچوب مشخص و ارائه راهکارهای عملی و عینی در امر همسرگزینی و ازدواج به طوری که با شناسنامه فرهنگی و مولفه های ارزشی جامعه منطبق و سازگارباشد ازفوری ترین اقداماتی است که به عنوان یک استراتژی فرهنگی برعهده ی ارگان ها و سازمان های فرهنگ ساز می باشد به ویژه تشکیلات آموزش و پرورش دانشگاه ها و سازمان های رسانه ای در این زمینه رسالت مهمی برعهده دارند.

« دیل کارنگی » دراین مورد می گوید: بسیاری از جوانان اصولا برای این که ازدواج همکاری است و همه به این کار دست می زنند اقدام به ازدواج می کنند و آن وقت چون بدون دقت و اندیشه و جزئیات و کلیات آن و صرفا برای تقلید یا هوس یا نوعی تظاهر این کار را کرده اند گرفتار عواقب وخیم ازدواج بی اندیشه می شوند و به زمین و زمان ناسزا می گویند و اصولا شیوه ازدواج و سنت زناشویی را به یاد انتقاد می گیرند.

منبع: کتاب ادبیات ازدواج
نوشته دکتر عباس خوش خبر