اقتصاد کشور گنجایش این حجم از افراد بیکار را ندارد

مثلا افرادی که بیکار هستند را میتوانیم با اندک هزینه ای عقیم کنیم که دیگر این معضل بیکاری بلای جانمان نشود! یا راه دیگری که وجود دارد و این معضل به خوبی و خوشی حل می شود: آشنای گردن کلفت، سفارش جناب رئیس، رابطه،زیراب زنی، پارتی.

به گزارش پایگاه خبری قارتال نیوز، بهمن سال ۹۶، سورنا ستاری، معاون علمی و فناوری رئیس جمهور گفت: «در حال حاضر تعداد دانشجویان ما در داخل کشور به چهار میلیون و ۷۰۰ هزار نفر می‌رسد و ۴۸ هزار دانشجو نیز در خارج تحصیل می‌کنند.». این آمار البته دقیق به نظر نمی‌رسد، چون چند ماه بعد گزارشی با استناد به آمار موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی وزارت علوم منتشر و در آن تعداد دقیق دانشجویان ایرانی سه میلیون و ۷۹۴ هزار و ۴۲۰ اعلام شد. آمار دوم را هم که بپذیریم تعداد دانشجویان در ایران طی حدود چهار دهه بیش از ۲۲ برابر رشد داشته است. در کنار این رشد نجومی وقتی رقم بالای بیکاری فارغ‌التحصیلان بیکار را قرار می‌دهیم، ساده‌ترین کار این است که نتیجه بگیریم رابطه مستقیمی بین افزایش تحصیلات و بیکاری هست!”

نبود فرصت های شغلی مناسب در میان قشرهای جوان تبعات جبران ناپذیری در پی دارد و رسیدن به آرزوهای دست یافتنی جوانان را محال و ناممکن می کند.اما مسئولانی که به این موضوع آگاهی قابل توجهی هم دارند،شعار؛وحدت واجب تر از نان شب است سر میدهند.وحدتی که ثمره آن،تنگی سفره مردم،بیکاری جوانان و افزایش فساد می شود،به نظر من بهتر است که نباشد.ای کاش کمی با خودمان رو راست بودیم؛در کجای برنامه مان به معیشت مردم پرداختیم؟پدر کارگری که حقوقش چند ماهی می شود پرداخت نشده است.جوانی که بخاطر بیکاری و گرانی باید قید ازدواج را بزند.مغازه داری که هرلحظه اضطراب این را دارد که ضرر می کند. و کار به جایی رسیده است که  به جای سامان دادن به وضع نابسامان، مردم همواره به فکر زندگی معمولی و روزمره خود هستند و خبری از نشاط اجتماعی و آینده نگری در بین افراد دیده نمی شود. اما مهم نیست! ایران پیشرفته ترین پهباد دنیا را دارد.

جوانان زیادی هستند که بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی با همت و تلاش فراوان اقدام به خود اشتغالی می کنند تا به نوعی کسب درآمد کرده باشند.خیلی ها فروشنده شدند و خدا رو شکر اوضاع بهبود یافت؛ و دیگر خبری از بیکاری نیست؛ دخترک هفت ساله گل هایش را می فروشد و آن مرد سی ساله کلیه اش را… به نظر من راهکارهای خیلی ساده ای برای ریشه کن کردن این معضل وجود دارد ولی باید کمی همت خرج دهیم می توانیم از تکثیر ژن معیوب جلوگیری کنیم مثلا افرادی که بیکار هستند را میتوانیم با اندک هزینه ای عقیم کنیم که دیگر این معضل بیکاری بلای جانمان نشود! یا راه دیگری که وجود دارد و این معضل به خوبی و خوشی حل می شود: آشنای گردن کلفت،سفارش جناب رئیس،رابطه،زیراب زنی،پارتی.

اقتصاد کشور گنجایش این حجم از افراد بیکار را ندارد و برای رفع بیکاری نیازمند بزرگ کردن اقتصاد هستیم که آن هم با افزایش سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی ممکن است.

در یک کلام: در جامعه ای که درصد بالایی از جوانان تحصیل کرده آن بیکار هستند،نه انگیزه ای برای ادامه تحصیل در نوجوانان باقی می ماند و نه غروری برای کسب درآمد از منبعی سالم.

نویسنده: اکبر سعادت