قرمیزی بادیمجان ارومیه؛ تک و بی همتا

به گزارش پایگاه خبری قارتال نیوز، گوجه فرنگی یا قرمزی بادیمجان تولیدی ارومیه علاوه بر مصرف داخلی، پس از فرآوری در کارخانجات آذربایجان‌غربی به صورت رب و سس به دیگر استان ها بخصوص تهران فرستاده شده و صادرات آن به کشورهای همسایه از جمله عراق، ترکیه، آذربایجان و پاکستان بوده و نقش مهمی در اقتصاد منطقه دارد.

برآورد می شود که آذربایجان غربی با داشتن ۴۰۰۰ هکتار زمین کشاورزی برای کشت قرمیزی بادیمجان، سالانه بیش از ۳۰۰ هزار تن گوجه فرنگی از این اراضی برداشت نماید.

همچنین سرانه مصرف این محصول در استان ۵۰ کیلوگرم بوده و ۶۰ هزار تن از گوجه فرنگی تولید شده در استان به صورت تازه خوری مصرف و بقیه توسط کارخانه های تبدیلی خریداری شده و به رب یا کنسانتره تبدیل می شود.

تاریخچه و مشخصات گوجه فرنگی

قرمیزی بادیمجان یا گوجه فرنگی برای اولین بار در کشور مکزیک کاشته شد و بعد ها به سراسر جهان و ایران انتقال یافت. این گیاه یک سال عمر مفید دارد و ساقه های آن کرکی مانند می باشند.

گوجه فرنگی برای اولین بار در دوره قاجار و سال های حدود ۱۲۹۰ تا ۱۳۰۰ به ایران آورده شده و در حوالی کرج کشت شده است.

سالها بعد در حدود سال های ۱۳۳۰ گوجه فرنگی به استان های مختلف و همچنین آذربایجان آورده شده و به ارومیه نیز رسیده است.

گوجه فرنگی دارای مقدار قابل توجهی از انواع ویتامین ها می باشد.

گوجه فرنگی ها منبع کاملی از آنتی اکسیدان ها هستند که می تواند از بروز بیماری های قلبی و برخی سرطان ها جلوگیری نمایند.

گوجه فرنگی های بالغ قرمز رنگ هستند و در رنگ های بنفش نارنجی زرد و سبز آن نیز وجود دارد.

بادمجان مشهور ارومیه

قرمیزی بادیمجان ارومیه به خاطر آبدار بودن و طعم خاص آن، مخاطبان زیادی دارد.

از این میوه خوشمزه و پر خاص میتوان به روش خام، پخته یا فرآورده های آن استفاده کرد.

گوجه فرنگی را ارومیه ای ها بیشتر در کنار کباب روی ذغال پخته و صرف کرده و یا در سالاد استفاده می کنند.

همچنین قرمزی بادیمجان ارومیه بیشتر برای تهیه رب گوجه تهیه مورد استفاده قرار می گیر که به خاطر آبدار بودن از هر ۹ کیلوی آن یک کیلو رب بدست می آید.

لازم به ذکر است که خواص رب گوجه نیز کمتر از خود گوجه فرنگی نبوده و رب گوجه فرنگی علاوه بر رنگ زیبایی که به غذاها و خورشت ها می بخشد، همچنین طعم بی نظیری نیز دارد.

تفاوت میوه‌ ها و صیفی‌ جات

با اینکه به نظر می‌رسد تشخیص تفاوت میوه‌ها و صیفی‌جات بسیار ساده است، اما واقعیت چیزی غیر از این را نشان می‌دهد. برای یک گیاه‌شناس، میوه چیزی است که از بارور کردن تخم‌های یک گل بدست می‌آید. طبق این تعریف، گوجه فرنگی، کدو، خیار، فلفل، بادمجان، دانه‌های ذرت، نخود و لوبیا همگی میوه هستند. همانطور که سیب، گلابی، هلو، زردآلو، هندوانه و انبه میوه هستند.

گوجه فرنگی تنها ماده غذایی نیست، موارد ذیل هم اغلب به عنوان سبزیجات نظر گرفته می شوند، عبارتند از:

خیار
اسکواش
غلاف نخود فرنگی
فلفل
بادمجان
بامیه