بازگشت بی‌صدا، نقش پررنگ؛ لاریجانی در شطرنج جدید قدرت

به گزارش پایگاه خبری قارتال نیوز، با بازگشت علی لاریجانی به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی، سطر تازه‌ای در معادلات قدرت ایران نوشته می‌شود. سیاستمداری که هم صدای رسانه‌ای بوده، هم دیپلمات پنهان، هم رئیس مجلس و هم چهره‌ای خاک‌خورده از بازی‌های قدرت، حالا در جایگاهی نشسته که فقط یک هماهنگ‌کننده امنیتی نیست؛ بلکه باید امنیت سخت، تاب‌آوری اقتصادی، افکار عمومی و دیپلماسی را در یک هندسه پیچیده به هم گره بزند.

در شرایطی که ساختار امنیتی کشور پس از حملات مشترک اسرائیل و آمریکا دستخوش بازتعریف شده و از «شعام» به ساختاری چندبعدی و چندلایه در حال گذار است، دبیر آن باید بتواند داده‌های نظامی، سیگنال‌های اجتماعی و فشارهای اقتصادی را به تصمیمی واحد ترجمه کند. لاریجانی اگر این چهارراه را مدیریت کند، می‌تواند بار دیگر اعتماد مقامات عالی و نهادهای تصمیم‌ساز را جلب کند.

اما آیا ابزارهای فردی او پاسخگوی این سطح از پیچیدگی است؟ لاریجانی استاد گفت‌وگوست؛ از مناظرات صداوسیما تا چانه‌زنی‌های پشت‌پرده در سال‌های بحرانی. او همچنین «مترجم نهادها»ست؛ کسی که زبانِ گاه متضاد نیروهای قدرت را به هم وصل کرده و در بزنگاه‌ها، نقش واسطه‌ای سازنده داشته. اعتدال‌گرایی آزمون‌پس‌داده‌اش نیز –که در برابر ردصلاحیت‌های پیاپی سکوت کرده– اکنون مزیت بزرگی برای نقش جدیدش است.

اما ریسک‌ها کم نیستند. برخی حلقه‌های نزدیک به او، شعام را «سکوی پرتاب انتخاباتی» می‌دانند؛ نگاهی که اگر در سطوح تصمیم‌گیر نفوذ کند، سرمایه اعتماد را فرسوده خواهد کرد. همچنین تکیه بر حلقه‌های سالخورده‌ای که بیش از دو دهه اطراف او بوده‌اند، می‌تواند روند تصمیم‌سازی را کند و ناهماهنگ با نسل جدید کند. راه چاره، انتقال تدریجی مسئولیت‌ها به بدنه‌ای جوان‌تر، چابک‌تر و داده‌محور است تا موتور نوآوری خاموش نشود.

بازگشت لاریجانی به میدان، فرصتی استراتژیک هم برای او و هم برای نظام. اما این فرصت تنها زمانی به نقطه قوت بدل خواهد شد که او هم به گذشته تکیه کند، هم با آینده همگام شود.

یادداشت از کاظم کاظمی