دریاچه ارومیه؛ نشانه‌ای از بحران بزرگ‌تر زیست‌محیطی کشور

مدیرکل حفاظت محیط‌زیست آذربایجان شرقی گفت: وضعیت دریاچه ارومیه فقط یک مسئله محلی نیست، بلکه زنگ خطری برای آینده زیست‌محیطی ایران و نشانه‌ای از بحرانی عمیق‌تر در ساختار توسعه کشور است.

به گزارش پایگاه خبری قارتال نیوز، محمدحسین حسن‌زاده، در نشست علمی «تأملاتی پیرامون بحران‌های زیست‌محیطی» در تبریز اظهار کرد: دریاچه ارومیه یک بحران محدود به منطقه نیست، بلکه پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی گسترده‌ای دارد. وی هشدار داد اگر امروز برای پیشگیری، جبران و بازسازی اقدامی صورت نگیرد، فردا بسیار دیر خواهد بود.

حسن‌زاده با اشاره به جایگاه خاص آذربایجان شرقی در صنعت و طبیعت گفت: این استان با دارا بودن بیش از ۱۰ هزار واحد تولیدی و زیست‌بوم‌های ارزشمندی چون جنگل‌های ارسباران و دریاچه ارومیه، بخشی از هویت سرزمینی کشور را تشکیل می‌دهد.

وی افزود: محیط‌زیست ابزار نیست، بستر زندگی است. انسان مالک طبیعت نیست بلکه امانت‌دار آن است و باید این امانت را سالم به نسل‌های آینده تحویل دهد.

مدیرکل حفاظت محیط‌زیست آذربایجان شرقی خاطرنشان کرد: بحران‌هایی چون آلودگی هوا، نابودی تنوع زیستی و تغییر اقلیم نتیجه انتخاب‌های نادرست انسان است. اگر طبیعت آسیب ببیند، زندگی انسان نیز آسیب خواهد دید.

او درباره وضعیت دریاچه ارومیه هشدار داد: خشک شدن دریاچه می‌تواند اکوسیستم منطقه را دگرگون کرده و تبعات اقتصادی و مهاجرتی شدیدی ایجاد کند. مقابله با این بحران نیازمند همکاری بین‌بخشی، دانش علمی و برنامه‌ریزی دقیق است.

در ادامه این نشست، ابوعلی گلزاری، پژوهشگر محیط‌زیست گفت: بشر در تاریک‌ترین دوران زیست‌محیطی تاریخ خود قرار دارد و تنها نسل کنونی فرصت اصلاح مسیر را دارد.

مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس و عضو هیات علمی دانشگاه نیز تأکید کرد: بحران‌های زیست‌محیطی ریشه در مسائل فرهنگی و اجتماعی دارند و بدون اصلاح نگرش انسان به طبیعت، امکان عبور از بحران وجود ندارد.

وی با اشاره به نقش زنان در جنبش‌های محیط‌زیستی افزود: زنان با نگاه مسئولانه و صلح‌محور خود می‌توانند پیشگام مدیریت بحران‌های زیست‌محیطی باشند.

در پایان این نشست، از کتاب «انقلاب زیست‌تقلید» نوشته هنری دیکس با ترجمه فرهاد دیرنگ رونمایی شد.

دریاچه ارومیه بزرگ‌ترین دریاچه داخلی ایران است که از اواخر دهه ۷۰ روند خشک شدن آن آغاز شد و طبق گزارش‌ها، سالانه حدود ۴۰ سانتی‌متر از ارتفاع آب آن کاسته می‌شود.