چند روز پیش، محمدرضا اصغری رئیس جهاد کشاورزی آذربایجان‌غربی با لبخندی رضایتمندانه مصاحبه ای کرده و اعلام کرده است این استان ۳۵ درصد چغندرقند کشور را تولید می‌کند؛ اظهاری که در نگاه نخست آماری موفقیت آمیز به نظر می‌رسد، اما در واقع سندی است بر ادامه همان سیاست‌های ویرانگری که امروز دریاچه ارومیه را به شوره‌زار بدل کرده است.
تنها پنج ماه پس از آغاز به کار علی‌اکبر صمیمی در جایگاه مدیرکل آموزش و پرورش آذربایجان‌غربی، جریان‌هایی از درون و بیرون این اداره کل تلاش دارند با تخریب سازمان‌یافته، مسیر فعالیت‌های او را تحت فشار قرار دهند.
اخبار فیک و گمراه کننده همواره در عالم اطلاع رسانی وجود داشته و مخاطبان ناآگاه و غافل را گمراه می سازد.
سید سلمان ذاکر، نماینده بی‌عمل ارومیه، در مراسم روز خبرنگار مدعی شد تعدادی از خبرنگاران را با سفارش شخصی در نهادهایی چون پتروشیمی و ... مشغول به کار کرده است؛ ادعایی که همان‌جا با واکنش و تکذیب شدید خبرنگاران مواجه شد.
رئیس پیشین مجلس، این‌بار با بازگشت به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی، در موقعیتی ایستاده که می‌تواند یا به نقطه پایان کارنامه سیاسی‌اش ختم شود یا او را به بازی‌گردانی بی‌بدیل در سپهر حکمرانی ایران بدل کند.
حضور همیشگی محسن حاجی‌میرزایی کنار رئیس‌جمهور، بالاخره با یک عکس شکسته شد؛ گویی پزشکیان تصمیم گرفته نفس تازه کند.
با نگاهی به انتصابات دولت چهاردهم، به نکته‌ای تلخ اما تکراری می‌رسیم؛ جایی که افرادی که مستقیماً در نابودی دریاچه ارومیه نقش داشته‌اند، نه تنها مورد بازخواست قرار نگرفتند، بلکه به مراتب بالاتر نیز ارتقا یافتند!
استاندار آذربایجان‌غربی و دبیر کارگروه ملی نجات دریاچه ارومیه در تازه‌ترین اظهارات خود با اطمینان اعلام کرده است که «دریاچه ارومیه قطعاً احیا خواهد شد». جمله‌ای که در ظاهر امیدبخش است، اما در بستر واقعیات سال‌های اخیر، بیشتر شبیه به یک شعار تکراری و بی‌پشتوانه است.
رضا رحمانی، استاندارآذربایجان‌غربی مصاحبه کرده و گفته: «نمی‌توان دریاچه ارومیه را در فضای مجازی احیا کرد».