تمرینات تیم والیبال شهرداری ارومیه، پرافتخارترین تیم شهر و نماد «پایتخت والیبال ایران»، چهار روز است که به‌دلیل اعتصاب بازیکنان تعطیل شده؛ اما مدیران شهری همچنان در سکوت و بی‌تفاوتی به‌سر می‌برند. این وضعیت، برازنده مردم ارومیه نیست و بیش از هر چیز، بی‌خیالی مدیریت شهری را آشکار می‌کند.
دریاچه ارومیه دیگر تنها یک مسئله زیست‌محیطی نیست؛ آیینه‌ای است در برابر تمام ضعف‌های حکمرانی آب و توسعه در ایران. سال‌ها وعده، میلیاردها تومان هزینه و انبوهی پروژه نیمه‌تمام، سرنوشت این دریاچه را مبهم‌تر از همیشه کرده است. پرسش اصلی امروز افکار عمومی روشن است: آیا این نگین آبی شمال‌غرب ایران برای همیشه از دست رفته است؟
شعبه ۳۰ دیوان عدالت اداری در حکمی روشن، شکایت « صادق حسین دوستی» از کارکنان بازنشسته شهرداری ارومیه را برای بازگشت به کار رد کرد.
چند روز پیش، محمدرضا اصغری رئیس جهاد کشاورزی آذربایجان‌غربی با لبخندی رضایتمندانه مصاحبه ای کرده و اعلام کرده است این استان ۳۵ درصد چغندرقند کشور را تولید می‌کند؛ اظهاری که در نگاه نخست آماری موفقیت آمیز به نظر می‌رسد، اما در واقع سندی است بر ادامه همان سیاست‌های ویرانگری که امروز دریاچه ارومیه را به شوره‌زار بدل کرده است.
تنها پنج ماه پس از آغاز به کار علی‌اکبر صمیمی در جایگاه مدیرکل آموزش و پرورش آذربایجان‌غربی، جریان‌هایی از درون و بیرون این اداره کل تلاش دارند با تخریب سازمان‌یافته، مسیر فعالیت‌های او را تحت فشار قرار دهند.
اخبار فیک و گمراه کننده همواره در عالم اطلاع رسانی وجود داشته و مخاطبان ناآگاه و غافل را گمراه می سازد.
سید سلمان ذاکر، نماینده بی‌عمل ارومیه، در مراسم روز خبرنگار مدعی شد تعدادی از خبرنگاران را با سفارش شخصی در نهادهایی چون پتروشیمی و ... مشغول به کار کرده است؛ ادعایی که همان‌جا با واکنش و تکذیب شدید خبرنگاران مواجه شد.
رئیس پیشین مجلس، این‌بار با بازگشت به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی، در موقعیتی ایستاده که می‌تواند یا به نقطه پایان کارنامه سیاسی‌اش ختم شود یا او را به بازی‌گردانی بی‌بدیل در سپهر حکمرانی ایران بدل کند.
حضور همیشگی محسن حاجی‌میرزایی کنار رئیس‌جمهور، بالاخره با یک عکس شکسته شد؛ گویی پزشکیان تصمیم گرفته نفس تازه کند.