آذربایجان‌غربی دیگر در جغرافیای توسعه ایران، نباید در حاشیه بماند؛ زیر پوست این استان، رگ‌هایی از فرصت‌های طلایی جریان دارد که تنها با یک تصمیم ملی، می‌تواند به نقطه جهش شمال‌غرب کشور تبدیل شود.
در حالی‌که آموزش‌وپرورش آذربایجان‌غربی بیش از هر زمان نیازمند شایسته‌سالاری و ثبات مدیریتی است، برخی نمایندگان ارومیه با فشارهای پشت‌پرده و سهم‌خواهی سیاسی، بار دیگر تلاش دارند نهاد تعلیم و تربیت را به حیاط‌خلوت انتخاباتی خود تبدیل کنند. اکنون انتظار می‌رود استاندار آذربایجان‌غربی در برابر این فشارها ایستادگی کند و از مدیران شایسته خود قاطعانه حمایت کند.
در روزگاری که سرمایه‌گذاری به‌مثابه شریان حیاتی توسعه عمل می‌کند، استان آذربایجان‌غربی با رویداد بین‌المللی «اینوا»، نه‌فقط در نقشه اقتصادی ایران، بلکه در رادار سرمایه‌گذاران منطقه‌ای و بین‌المللی نقطه‌گذاری می‌شود. همایشی که اگر درست دیده و عمیق مدیریت شود، می‌تواند جغرافیای اقتصادی این استان مرزی را بازنویسی کند.
استان آذربایجان غربی به‌عنوان تنها دروازه زمینی ایران به قاره اروپا، جایگاهی بی‌بدیل در نقشه راهبردی توسعه اقتصادی کشور دارد. این موقعیت استراتژیک، در کنار مزیت‌های متنوع طبیعی، فرهنگی و اقتصادی، ظرفیت‌هایی کم‌نظیر برای جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی فراهم کرده است.
در حالی که چند روز پیش رسانه رسمی هلال احمر آذربایجان غربی از افتتاح رسمی درمانگاه و آزمایشگاه تخصصی جمعیت هلال‌احمر خوی با حضور رئیس سازمان داوطلبان کشور و مدیران استانی خبر دادند، میدان واقعی، روایت دیگری دارد.
نطق چند روز پیش دم دستی و بی ثمر حاکم ممکان در صحن مجلس، بیش از آنکه درد مردم ارومیه باشد، بوی عوام‌فریبی و دخالت در امورات رضا رحمانی، استاندار آذربایجان غربی را می‌داد.
رشد سریع جمعیت ارومیه به یک میلیون نفر، این شهر را به یکی از کلان‌شهرهای کشور تبدیل کرده است، اما سیستم حمل‌ونقل عمومی نه تنها همگام با این رشد پیش نرفته، بلکه به معضلی جدی برای شهروندان تبدیل شده است. در شرایطی که اجرای پروژه تراموا سال‌هاست به تأخیر افتاده، مردم هر روز در ترافیک سنگین و آلودگی هوای ناشی از آن گرفتار شده‌اند.
حسنلو نقده با داشتن تپه حسنلو با تاریخی به قدمت هشت‌هزار سال در مسیر جهانی شدن قرار دارد.
درگذشت دردناک مهسا اصغری، دانش‌آموز نوجوان ارومیه‌ای، در آتش‌سوزی یک ون سرویس مدرسه، تنها یک حادثه نبود؛ بلکه زخم عمیقی بود بر پیکر اعتماد عمومی به مدیریت شهری، که حالا دیگر چیزی برای دفاع از عملکرد نداشته شان برای آنها باقی نمانده است.